De vervreemdingseffecten op het uiterlijk van ons lichaam zijn al met al onschuldig in vergelijking met de ziekmakende vervreemdingseffecten op de binnenkant van ons lijf. Onderzoek legt steeds duidelijker het verband tussen stress en ernstige
ziektes. Ondanks onze langere levensduur en betere gezondheid zien we dat mensen op jongere leeftijd steeds meer ziektes en stoornissen ontwikkelen waarvoor ogenschijnlijk een duidelijke verklaring ontbreekt.
We vinden geen oorzaak omdat
we nog te vaak exclusief medisch-biologisch redeneren en omdat we alles netjes in hokjes willen opdelen en benoemen, zelfs als we niet begrijpen wat er aan de hand is. Hokjes scheppen een illusie van veiligheid. Naast de stijging van het aantal
mensen die aan onverklaarbare pijn lijden, zien we een toename van obesitas en auto-immuunziektes. Op mentaal vlak zetten depressie en angst de toon, samen met een ADHD-drukte(we lopen, spreken, eten stukken sneller dan een generatie terug) die heel plots
kan omslaan in een totaal energieverlies door burn-out of het chronisch- vermoeidheidsyndroom.
De ziektes ontstaan nooit plotseling; ze hebben een jarenlange voorgeschiedenis, waarbij ons lichaam al heel wat signalen gaf dat we verkeerde 'keuzes' aan
het maken zijn, als individu en als gemeenschap.