Ja-maar- bedenken wat er zou moeten zijn, maar er niet is.
Ja-en - zien wat er is, en wat je er mee zou kunnen doen.
Twee stappenplan:
stap één: maak van een probleem een feit
stap twee: maak van een feit een mogelijkheid.
Stap één: hanteer ongebruikelijke reacties op een probleem. Deze lijken op een vreemde manier het effect te hebben dat we met verstandig of logisch gedrag niet kunnen bereiken. Je moet alleen op een andere manier naar de werkelijkheid leren
kijken. Creatiever en vindingrijker.
Om te beginnen:
- je kunt het 'probleem' volkomen negeren.
- lach erom en geniet van de situatie.
Die reactie is ongebruikelijk. In de meeste gevallen, als er iets gebeurt wat we niet willen, leidt
dat bijna per definitie tot weerstand, tot een ja-maar-reactie. Met die 'ja-maar' brengen we een beperking aan in de werkelijkheid. Een voorwaarde. We definiëren daarmee hoe de werkelijkheid volgens ons zou moeten zijn. We willen de werkelijkheid
als het ware repareren.
Het gevolg? Onze eigen denkbeelden maken dat we een situatie als een probleem ervaren. Het probleem zit niet zozeer in de werkelijkheid, maar in ons hoofd.
'Binnen de definitie van een probleem
is een probleem per definitie onoplosbaar'
Einstein
Onze ja-maars, onze eigen definities van hoe de wereld zou moeten zijn, zijn medeveroorzakers en instandhouders van het probleem. Het is de kunst om, buiten-de-box te leren denken. Buiten de grenzen
van je eigen beperkingen. En laten we wel wezen, zo vreemd is dat niet.
Wie bepaalt wat goede buren zijn, of hoe iemand zich hoort te gedragen? Zijn daar vaste regels en wetten voor? Buiten-de-box-denken begint met het loslaten van het beeld wat zou
moeten zijn en open te staan voor wat zou kunnen zijn. Dat lijkt een subtiel verschil (van moeten naar kunnen), maar de consequenties van die verschuiving zijn groots. Het opent de wereld van de mogelijkheden.
Door anders te kijken naar de werkelijkheid
hebben we de eerste stap van het omdenken gezet: de stap van 'ja-maar' naar 'ja'. Zeg letterlijk 'ja' tegen dat wat is. Dus: dat ouders de neiging hebben zich met je te bemoeien is geen probleem, het is een gegeven. Een feit.
Een
ontkoombare werkelijkheid.
En je kunt veel zeggen over de werkelijkheid, maar wat er is, is er nu eenmaal. Leg je er maar bij neer, het scheelt een hele hoop gedoe.
Natuurlijk, het paradoxale brengt ons denken in de war. Het lijkt
strijdig met ons gevoel voor logica. Sommige zaken lijken toch onverenigbaar? Ons denken heeft echter het fantastische vermogen ogenschijnlijke tegenstellingen op hoger niveau tot nieuwe samenhang te brengen.